Vietnam

Kumanya 11 Nisan 2019

“Bizi unutmayacaksınız, geri geleceksiniz değil mi?”

Hasene Derneği acil yardım çalışmaları kapsamında Vietnam’daki ihtiyaç sahiplerine yardımda bulundu. İki yıldır kurban faaliyeti yürütülen bölgede acil yardım kapsamında 9 tondan fazla gıda paketi dağıtıldı.

Vietnam’daki yardım faaliyetleri kapsamında 315 yetime kıyafet, kumanya yardımı, maddi destek ve adak/akika kurban eti yardımında bulunuldu.
Çalışmalara ülke sorumlusu olarak Kuzey Hollanda Amesfoort cemiyet başkanı Mustafa Hamurcu ve Almanya’dan Württemberg Aalen şubesinden Bülent Konur katıldılar.

Ülke sorumlusu Mustafa Hamurcu Vietnam’daki çalışmalar hakkında şu bilgileri verdi:
“An Giang eyaletinde Chau Doc yerleşim bölgesine bağlı köylerde çalışma yaptık. Müslümanlar en yoğun bu bölgede yaşıyorlar. Vietnam’da 65-70 bin Müslüman yaşıyor. Bu sayının 25 bin kadarı bu bölgede yaşıyor. Hasene , yardımları götürdüğümüz bölgeye daha önce kurban ve kumanya kampanyaları ile gelmiş. Öncesinde ise herhangibir yardım kuruluşu gelmediğini söylediler. Buradaki Müslümanlar kendilerini gelmemizle yalnız hissetmediklerini söylediler. Hasene Derneği’nin buralara gelmesi buradaki ihtiyaç sahipleri için büyük umut ve sevince vesile oluyor. Yetim ve eğitim çalışmaları noktasında da bölgede çalışmalar yürütülmeli. Vietnam’da parası olan okuyabiliyor ancak.

Yürüttüğümüz yardım çalışmaları kapsamında; 315 yetimi giydirdik, 30-35 kg’lik kumanya yardımında bulunduk ve zarflar içerisinde maddi yardımda bulunduk. Yetim Projesi kapsamında Vietnam’da çalışabilmemiz için gerekli çalışmalarımız oldu. 140 hissi adak akika kurban kesim ve dağıtımlarını gerçekleştirdik. Yardım paketlerinde; kıyafet, 20 kg pirinç, kek tarzı kurabiye, pirinç kurabiyesi, süt, şeker, balık yağı, makarna ve et yer aldı. Her bir gıda paketi ortalama 32 kg olmak üzere, 9 tondan fazla gıda dağıtımında bulunduk. Toplam 320 gıda paketi dağıttık ve 1.500 kişiden fazla ihtiyaç sahibine ulaştık.

Etraftaki köylerden yetim çocuklar ve ailelerini merkezi bir noktaya davet edip, yardımlarımızı orada yaptık. Yetimlere kıyafetlerini giydirip, ailelerine gıda yardımında bulunduk. O kadar anlamlı bir birliktelikti ki; yetimlere kıyafet hediye ederek bayramı yaşattık, onların yüzlerinde tebessüm açmasına vesile olduk.”

“Türkler bize yardıma gelmiş”

Vietnam acil yardım sorumlusu Mustafa Hamurcu şöyle devam etti: “Çalışmaları yürüttüğümüz yer olan An Giang Vietnam’ın güney doğusunda bulunuyor. Burası Ho Chi Minhé şehrine yaklaşık 250-300 km uzaklıkta. Bölge nehir/delta bölgesi olduğu için ancak 6-7 saatte ulaşabildik bölgeye. Çünkü nehirleri gemilerle geçmemiz gerekiyordu. İnsanlar nehir kenarında yaşıyorlar. Diğer toprak parçaları tarım/pirinç için değerlendiriliyor. Toprak parçası az olduğu için insanlar evleri daha çok nehir kenarlarına, direkler üzerinde su üstüne yapmışlar.

Köylerde Müslümanlar diğer inançtan insanlarla birlikte huzur, sevgi ve saygı içerisinde birlikte yaşıyorlar. Herkes birbirinin dinine, yaşam tarzına saygı duyuyor. Buradaki insanların bir kısmı tarımla geçimini sağlıyor; diğer bir büyük bir kısmı da kapılarının önünde ufak tefek satış yaparak geçinmeye çalışıyorlar. Neredeyse her evin önü ya küçük bir dükkan, ya bir lokonta ya da bir tamirhane.

20 €

Soğuktan Üşüyene Kuraklıktan Etkilenene

Acil Yardım Çağrısı

0

Bölgede çocukların eğitimi kanunen şart koşulmadığı için ve paralı olduğu için birçok fakir ailenin çocukları okula gidemiyor. Müslümanlar çocuklarını okula gönderemeseler bile, camilerde din eğitimi aldırıyor.

İhtiyaç sahiplerini kapı kapı dolaştık ve yardımları ulaştırdık; Avrupa’daki kardeşlerinin selamlarını ilettik. Çalışmaları ümmet olma ve kardeşlik şuuru içerisinde yürüttüğümüzü ifade ettik. İnanamadılar, çok duygulandılar. Hatta yaşlı ve tek başına yaşayan bir teyze kendini tutamadı ve “Türkler bize yardıma gelmiş” diyerek ağladı.

Yetimler ve yardım alan ihtiyaç sahipleri o kadar memnun ve duacı oldular ki, “Bizi unutmayacaksınız, geri geleceksiniz değil mi?” diyerek hüzünlü gözlerle baktılar. Hasene görevlisi olduğumuzu yeleklerimizden anlayanlar yanımıza gelip, sarıldılar, sevgi ve muhabbet gösterdiler.

Buralarda iş sahası çok dar. O sebeple insanlar büyük şehirlere taşınıyorlar. Oysa gelir getiren işleri olsa, sermayeleri olsa, köylerinden ayrılmak zorunda kalmayacaklar. Bu açıdan destekleneye ihtiyaçları var.”